προσμονη

Θα την ζήσουμε και άλλο την ζωή μας, μωρέ.

Με τον ένα η τον άλλο τρόπο 

Θα βγει μια άκρη.

Τα αστέρια ακόμα φωτίζουν το βράδυ

Και τα πουλιά πετάνε πέρα δώθε.

Δεν είναι άκυροι όλοι οι συλλογισμοί μας

Και μεταξύ μας

Τις περισσότερες φορές

Αγχωνόμαστε για ψιλομαλακίες.

Η ηλικία θέτει κάποιους περιορισμούς 

Αλλά σημασία έχει

Να μην τα παρατήσουμε.

Και αν όλα έρθουν στραβά

Και αν είμαστε κάπως απογοητευμένοι κατά βάθος

Ας είναι.

Έχουμε μόνο μια ζωή

Και θα την βρούμε την άκρη.

Κάποια μέρα 

Κάπως θα συνδεθούν 

Όλα 

Μεταξύ τους.

-Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)

το λουλούδι

πλημύρες και καταστροφές
μαστίζουν το μικρό νησί
και στην μέση 
ένα λουλούδι
ένα τόσο δα λουλούδι
αντιστέκεται
με νύχια και με δόντια
(αυτό θα λέγαμε
αν είχε σώμα.)
κάποια πέταλα του έχουν μαδηθεί

άλλα έχουν αποκοπεί
ωστόσο, διατηρεί ακόμα
μερικά
τόσο όμορφα
τόσο δυνατά
τόσο θαρραλέα!
μέχρι και να το ξεριζώσουν
προσπάθησαν μερικοί

αλλά μάταια.
έμεινε εκεί, ριζωμένο
πείσμωσε 
δεν τα έβαλε κάτω.
τίποτα δεν μπόρεσε
να αρπάξει εκείνο το λουλούδι
και όσα πέταλα 
του απέμειναν
υπέροχα
στην θέση τους.
και το λουλούδι αυτό
συνεχίζει και μεγαλώνει
και κάποια μέρα
(έτσι πιστεύει)
θα φτάσει μέχρι
τα ουράνια.
-Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)

σφίξε μου το χέρι
με όση δύναμη έχεις.
οι καιροί είναι δύσκολοι
και όσο και να προσπαθούμε
να τους αλλάξουμε
προς το καλύτερο
κάποιοι επιμένουν
να μας κρατάνε πίσω.
ω, πόσο απλά φαινόντουσαν
όλα 
κάποτε.
το κοπάδι διοικείται 
από άχρηστους ηγέτες
και προσπαθούν
να μας φιμώσουν την φωνή
με κάθε τρόπο
για να μην γίνουν λύκοι τα πρόβατα.
σφίξε μου το χέρι
για να πάρω δύναμη.
έχω κουραστεί παραπάνω
από όσο πρέπει
νωρίτερα απ' ό,τι περίμενα.
σφίξε μου το χέρι
γιατί φοβάμαι.
δεν μπορώ να σου υποσχεθώ
τίποτα παραπάνω
από τις δυνάμεις μου.
ακόμα προσπαθώ
να αποκτήσω μια φωνή
παίρνοντας δύναμη
από όσες ψυχές
φύγαν νωρίς
και όσες υποφέρουν.
σφίξε μου το χέρι
για λίγο ακόμα
μα όχι για πάντα.
κάποια στιγμή
πρέπει προχωρήσω
μπροστά 
μόνος μου.
-Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)