το λες και ευτυχία

το να αγαπάς
και να αγαπιέσαι
και να ξέρεις
πως αυτό είναι 
δίκαιο
και σωστό
και πως σου αξίζει.
πως σου αξίζει
η αγάπη.
-Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)

παιδί

είμαι ακόμη
εκείνο το παιδί
μέσα σε εκείνο το δωμάτιο
που κάθεται σε εκείνη την καρέκλα
μπροστά από εκείνη την οθόνη
και
βλέπει
ακούει
ψάχνει
παρατηρεί
φοβάται
αγχώνεται
αναμένει
χαμογελάει
κλαίει
προσεύχεται

ονειρεύεται.

είμαι ακόμα
εκείνο το παιδί.
θεέ μου, κατάφερα 
να παραμείνω
εγώ.
-Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)

μα, Τάσο...

μα εγώ, Λειβαδίτη
έκανα το άλλο, νομίζω:
έχασα την ζωή μου
(τουλάχιστον ένα μέρος της)
αναζητώντας τις μέρες μου.
αναζητώντας, απλά αναζητώντας
ζητώντας
νομίζοντας πως -ζ...ώντας
ενώ μπορούσα να νιώσω τόσα.
τουλάχιστον μεγάλωσα τώρα
και καταλαβαίνω τα πράγματα κάπως διαφορετικά.
μονάχα
να μπορούσα, να, λίγο πίσω, έτσι
να γυρνούσα
για λίγο
μονάχα.
- Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)