καρέκλα

να ξέρεις
μπορεί το σπίτι που φαντάστηκα
εμάς τους δύο μαζί μέσα
να έχει αρχίσει να γκρεμίζεται
και ο κήπος έξω να μαραίνεται

αλλά στο σαλόνι του
φροντίζω ακόμα την καρέκλα σου.
βρίσκεται δίπλα στην δικιά μου.
έτσι ώστε
όταν επιτέλους καθίσεις πάνω
να μην σπάσει
και πέσεις.
θα είναι κρίμα
τόσο καιρό θα σου έχει πάρει
μέχρι να φανείς.
- Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)

αστέρι

σκέφτομαι
πως δεν έφτασα 
ως εδώ
όπως έφτασα
κατά τύχη. 
λογικά
κάποιος λόγος θα υπάρχει.
όλο και κάποιο αστέρι
μου προορίζεται.
και το ταξίδι αυτό
θα με αποζημιώσει.
- Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)

απόψε

μην μιλάς απόψε.
απόψε μόνο σιωπή.
απόψε τίποτα και πουθενά.
ένα χάδι, ένα φιλί, μια κίνηση απλή.
να λέμε 
πάλι καλά που αναπνέουμε, δηλαδή.
απόψε τουλάχιστον.
γιατί αύριο
ποιος ξέρει...
- Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)

πέρα από την γραμμή

 και εκεί που απελπίζομαι τελείως
απλώνω το χέρι μου
και αρχίζω να χαϊδεύω τον αέρα:
εκεί βρίσκεται
εκείνο το άλλο χέρι
που υπάρχει από την άλλη πλευρά 
της γραμμής.
και ω θεέ μου όποιος και αν είσαι υπεύθυνος
κάνε μου την χάρη
και κάνε το γρήγορα πραγματικό
πριν χαθούν όλα.
- Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)

παράσταση

κάποτε ήξερα ένα παιδί
που δεν ήθελε να μεγαλώσει.
όμως, το ανάγκασαν.
και έτσι
δίχως να το θέλει
καλέστηκε να παίξει έναν ρόλο
για τον οποίο δεν ήταν προετοιμασμένο:
έκανε τον κομπάρσο, δηλαδή
ενώ προοριζόταν
για εκείνον
του πρωταγωνιστή.
τελικά, βρήκε τα σωστά χαρτιά για την πρόβα
αλλά πίστεψε
πως ήταν αργά για να πάρει τα ηνία.
και έτσι, παρέμεινε κομπάρσος
για χρόνια πολλά.
ωστόσο, αναγκάστηκε να μεγαλώσει και άλλο.
και πλέον το βλέπω
να προσπαθεί να διαβάσει
από τα σωστά χαρτιά.
με γεμίζει ελπίδα:
άντεξε, παιδί!
οι κουρτίνες δεν άνοιξαν ακόμα
για σένα.
- Θεόδωρος Ορφανίδης (Ο.Γ.Θ.)